رنگ رخساره‌ی زندانیان و حال نهان حکومت

زمانی گاندی را برای مذاکره به انگلیس و به کاخ پادشاه در باکینگهام دعوت کرده بودند. او با اندامِ نحیفِ 50 کیلوگرمی که با همان لُنگ سفید رنگ همیشگی پوشیده شده بود، و چهره‌ای که فقر و رنج ملتی به بزرگی هند را عیان می‌کرد، وارد کاخ شد. وقتی پادشاه از او وضعیت مردم هند تحت استعمار خود را پرسید، گاندی کمی مکث کرد و پاسخ داد: برای مشاهده‌ی وضعیت مردم هند، کافی‌ست به صورت و اندام من نگاه کنید!

حال، برای مشاهده‌ی وضعیت حکومت جمهوری اسلامی، کافی‌ست به چهره‌ی زندانیانش نظر افکنیم. رنگ رخساره‌ی آنها خبر از حال زار و نزار حکومت می‌دهد. این چهره‌های رنجور و تکیده در صحن دادگاه، بیدادی که در این مدت بر آنها رفته است را نمایان می‌کنند. زندانی، بی‌دفاع است؛ در چنگال زندانبان گرفتار و اسیر است و در میان دیوارها محصور. نسبت انسانیت یا سبعیت هر حکومت در طرز رفتارش با زندانیان آشکار می‌شود*. پس اگر آزاده نیستید، دین ندارید، شرافت و انسانیت را از یاد برده‌اید، یک نکته را فراموش نکنید و آن اینکه دوران قرون وسطا هم گذشت و روسیاهی‌اش بر کشیشان مدعی ارتباط با خدا ماند!




پی نوشت:
* این جمله از این وبلاگ (پرده) وام گرفته شدند.
- نوشته‌ای از ابطحی: اعترافات تلویزیونی و خوشحالی همه
- نوشته‌ای از زیدآبادی: طرح دو پرسش از آیت‌الله خامنه‌ای