«نمر‌ه‌ی ننگ برای حکومت جمهوری اسلامی»

می‌دانم که کار از کار گذشته‌ است؛ ساعاتی پیش از این، جوانی هم سن و سال من اگر در زندان کشته نشده باشد یا خودکشی نکرده باشد در اثر فشار و بیماری جان خود را از دست داده است. می‌دانم که نوشتن این چند سطر، به تعبیری نمونه‌ای از «مرده پرستی» خواهد بود. اما تنها و تنها به این دلیل که «آنکس که ظلمی را می‌بیند و با سکوت از کنار آن می‌گذرد، همدست ظالم است» می‌نویسم. تا دست کم سکوت نکرده باشم. آخر مگر نه اینکه زندانبان، مسئول جان اسیر و زندانی است. این چندمین مرگ مشکوک و غیر مشکوک در چند سال اخیر در «زندان» حکومتی است که «بزرگانش» خیال خام گسترش آن به سرتاسر جهان را در سر می‌پرورانند!